تقریبا پنج هزار سال پیش، به دلیل اینکه برق هنوز اختراع نشده بود، مصریان باستان برای وجود نور کافی، اقدام به درست کردن شمع، به شیوه ای شبیه به شیوه ی امروزی، با وسایلی متفاوت کردند.
آنها چربی حیوان را ذوب می کردند و نِی هایی را داخل چربی می غلتاندند تا چربی کاملا جذب نِی شود.
در واقع به شیوه ی امروزی جایگزین نِی،فیتیله و جایگزین چربی حیوانی ، پارافین شده
جدایِ پیشرفت علم و به روز شدن لوازم، شمع های باستان معایب و مزایای متفاوتی داشتند که باعث پیشرفت صنعت شمع سازی و جایگزین متودی جدید شد.
اگر یک شمع به شیوه ی مصریات باستان درست کنید، حتما متوجه تفاوت ها می شوید، شما می توانید به جای چربی حیوانی، از پارافین مایع استفاده کنید.
یکی از معایب ساخت شمع با چربی حیوانی، بوی نامطبوع آنها بود.
همین امر باعث پیشرفت در صنعت شمع شد! بعد از مدتی در اروپا با خالص سازی پیهِ حیوانات، مومی مخصوص ساخته شد که هم بوی مطبوعی داشت و هم دود اضافه تولید نمیکرد.
در آن دوران شمع ها فقط در کلیسا برای مراسم استفاده می شدند و به عنوان کالایی مخصوص افراد ثروتمند، ساخته می شدند و افراد معمولی اصلا توانایی تهیه ی شمع نداشتند.
در قرن سیزدهم، صنعت شمع سازی در فرانسه و انگلستان، به صورت جدی شروع شد، در آن دوره افرادی که شمع می ساختند به رسمیت شناخته شدند و به آنها “شمع سازان” یا “چندلرها” میگفتند.
این صنعت در دورانِ استعمار آمریکا، شکل جدیدی به خودش گرفت.
در آن دوران که دوران برده داری بود، زنانی که در آمریکا به برده گی گرفته می شدند، در محدودیت ها ستاره شدند!
زنان در آن دوران متوجه شدند زمانی که میوه ی ذغال اخته را می جوشانند، مومی با بوی شیرین تولید می شود، اما تولید این نوع شمع بسیار طاقت فرسا بود و محبوبیت خود را به سرعت از دست داد!
حدودا اواخر قرن ۱۸ میلادی، تغییر بسیار چشمگیری در شمع سازی به وجود آمد، این تغییر مصادف رشد صنعت شکارِ نهنگ بود و میزان زیادی چربیِ نهنگ در دسترس قرار گرفت، بله! درست حدس زدید! چربی نهنگ جایگزینِ موم های قبلی شد!
این جربی، نور بیشتری تولید می کرد، بوی نامطبوع نداشته و بزرگترین و موثرترین تفاوتی که داشت این بود که به دلیل بافت جامدترِ چربی، مومی که از آن به دست می آمد، استحکام و مقاومت مناسبی داشت و همین امر باعث میشد تا صنعت شمع سازی تبدیل به صنعتی چهار فصل بشود. چون در تابستان و گرما شمع ها خراب و نرم نمیشدند.
و این امکانات، باعث ساخت موم جامدی (Spermaceti Wax) شد.
در سال ۱۸۲۰ تاریخچه ی شمع، توسط “میشل یوجین شورول” (شیمیدانٍ فرانسوی) دگرگون شد، او روشِ خارج کردنِ اسید استریک از اسیدهای چربی حیوانات را کشف کرد و تولید مقدماتی موم استارین را به مرحله ی اجرایی رساند.
امروزه شمع های استارین در اروپا بسیار پر طرفدار هستند.
در سال ۱۳۸۴ یک ماشین تولید شمع، توسط مخترعی به نام جوزف مورگان (Joseph Morgan) طراحی و ساخته شد،

ماشینی یک سیلندر، دارای قالب، که پیستون متحرکی شمع جامد شده را از سیلندر خارج می کنند.

بعد از این طراحیِ جوزف مورگان، صنعت شمع کاملا مدرن شد،دیگر کالایی گران قیمت نبود و در دسترس عموم بود.

و اما با گذشت زمان، شیوه ی درست کردن شمع، نزدیک و نزدیکتر به شیوه ی امروزی شد.
در سال ۱۸۵۰ میلادی، شیمیدان ها، روش تفکیک موم از نفت خام و تصفیه ی آن را کشف کردند و اولین پارافین بدون بو و سفید رنگ تولید شد.
از سال ۱۸۷۹ به بعد، شمع کم کم به عنوان کالای دکوری عرضه می شد، چون کشف برق و تولید لامپ باعث کاسته شدن مصرف شمع، به عنوان منبع نور شد.
در دهه ۱۹۹۰ در ایالت متحده، کشاورزها و شیمیدان ها موم های جدید از سویا و درخت موم نخل، بدست آوردند. این موم ها کند تر و نرم تر از پارافین نفتی می سوخت و مزایای بیشتری نسبت به آن داشت.

از تاریخی که با هم مرور کردیم تا به امروز،کم کم شمع از حالت کالای ضروری،تبدیل به کالای دکوری شد و جالبتر اینکه این روزها،با وجود دستگاه های ساخت شمع،شمع های دست ساز هم پر طرفدار هستن و هم به عنوان یک شاخه ی هنری خاص مورد توجه هنردوستان قرار گرفتن.

سعی داشتم با خوندن این متن ،از اصالت داشتن این هنر باهاتون حرف بزنم تا از کنار شمع سازی به عنوان سرگرمی رد نشید،
هنری که انتخاب کردید، تاریخچه ی زیبایی داره